Een man geeft zich over aan zelfgenoegzaamheid, zijn hand streelt vakkundig zijn harde schacht. Geen partner, geen probleem. Zijn solo-optreden is boeiend, een bewijs van de kracht van zelfliefde en verlangen.
Onze hoofdpersoon, een man van gemiddelde lichaamsbouw, komt tot rust in zijn kamer. De afwezigheid van een partner weerhoudt hem er niet van om troost te zoeken op de enige manier die hij weet hoe - zelfgenoegzaamheid. Zijn hand reist vakkundig over de lengte van zijn kloppende lid, elke slag brengt hem dichter bij de rand van extase. Zijn andere hand verkent de contouren van zijn lichaam, trekt de ribbels van zijn spieren op, wat bijdraagt aan de zintuiglijke overbelasting. De kamer vult zich met de symfonie van zijn eigen ademhalingen en de gladde geluiden van zijn zelfgenoe neigingen. Zijn ogen gevuld met een mix van genot en opsluiting, zijn intiem detail, zijn reflectie van elk moment van zijn solo-climax, zijn onvermijdelijke climax, de grootste climax die hij heeft doorgebracht, laat de grootste behoefte aan zelfverlichting achter en maakt het meest bevredigende van de reis. Deze reis laat hem zelfs het meest tevreden over.