Ξυρίζοντας την περιοχή της ήβης μου για αυτοϊκανοποίηση, μένω με μια άτριχη χώρα των θαυμάτων. Η αίσθηση είναι έντονη, το θέαμα δελεαστικό. Τα δάχτυλά μου εξερευνούν, βρίσκουν κάθε ευαίσθητο σημείο, στέλνουν ρίγη ηδονής να με διαπερνούν.
Όπως καθόμουν μπροστά στον καθρέφτη, δεν μπόρεσα να μην φαντασιωθώ την αίσθηση της λείας επιδερμίδας πάνω στα δάχτυλά μου.Η σκέψη ότι ένιωθα κάθε μικροσκοπικό θύλακα τρίχας πάνω στο άγγιγμά μου, έστειλε ρίγη στην σπονδυλική μου στήλη.Έφτασα στο ξυραφάκι μου και άρχισα να ξυρίζω την πιο οικεία μου περιοχή, με κάθε χτύπημα να στέλνει ένα κύμα ηδονής που διέτρεχε το κορμί μου.Η αίσθηση ήταν διαφορετική από οτιδήποτε είχα ξαναζήσει ποτέ, η απαλότητα του δέρματος μου πάνω στα δάκτυλά μου ήταν μια συμφωνία αισθήσεων που μόνο δυνάμωναν κάθε στιγμή που περνούσε.Η θέα του φρεσκοξυρισμένου μουνιού μου ήταν ένα θέαμα, μια απόδειξη της δύναμης-εκπλήρωσης του εαυτού και της φροντίδας του ενός για τον εαυτό του.Καθώς συνέχιζα να εξερευνώ την απαλότητα των μαλλιών μου, αναρωτήθηκα τι με περίμενε στον άλλο, αλλά αναρωτιόμουν τι με περίμενε η αβοήθητη ηδονή.