Een strenge tuchtmeester straft een ongehoorzame onderdanige met een cane voor intense pijn. De onderdanigen schreeuwen het uit van plezier terwijl ze haar een lesje gehoorzaamheid en lijden leert.
In deze heftige scene belandt een vrouwelijke onderdanige in een situatie waarin ze haar meesteres ongehoorzaam is geweest. Hierdoor wordt ze onderworpen aan een harde straf. De door haar ongehoorzaamheid boos geworden meesteres besluit haar een lesje te leren dat ze niet zal vergeten. Ze haalt een cane tevoorschijn, een instrument van discipline en pijn. De onderdanige, haar lot kennende, trilt in angst als ze gedwongen wordt de positie aan te nemen. Bij elke slag van de cane voelt ze een verzengende pijn coursing door haar lichaam gaan, elk meer dan de laatste. De meesteres is meedogenloos, haar boosaardige voelbaar als ze de onderdanige blijft straffen. De pijn is overweldigend, maar de pijn is overweldigend die ze verdient. Alleen als ze weet dat het elke onderdanigheid verdient, is het duidelijk dat ze elke onderdanige onderdanigheid verdiend. Alleen als de onderdanigheid gemarkeerd is, laat ze zich minder streng en minder gedisciplineerd achter op de vloer. Deze onderdanige zal door haar meesteres minder worden bevreesd, onthoudt zich dat ze de discipline zal blijven ondergaan.