Een amateur kerel schopt zijn schoenen en spijkerbroek uit in het toilet en onthult een aanzienlijk pakket. Hij streelt vakkundig zijn grote lul, mikt op de toiletrand en creëert een hete soloshow.
In de kwelling van de natuur roept onze hoofdrolspeler zichzelf in het toilet, geconfronteerd met een onweerstaanbare drang. Zijn mannelijkheid, een formidabel monster, hunkert naar aandacht. Met een snelle ontritsing bevrijdt hij zijn pulserende lid, beginnend met een ritmische dans van zelfgenoegzaamheid. De badkamerkraam wordt zijn podium, de toiletroldispenser, zijn geïmproviseerde grip. Zijn bewegingen worden vuriger, elke haal stuurt golven van extase door zijn aderen. De symfonie van spoelen en zijn moeizame ademhalingen vulden de besloten ruimte, een bewijs van zijn aandrang. Het zicht van zijn oerspiegels dient alleen zijn weerspiegeling, zijn passie om hem dichter bij de splijtstof te brengen. Ast nadert de intensiteit van zijn eigen climax, hij overwint de climax van zijn eigen lichaam door zijn eigen tevredenheid te overwinnen, de clitoris van eenstimulatie, de sacrale bevrediging, eenssbevrediging waar hij nu eenmaal is, een heilig gevoel van sacraaliteit, eens bevrijding van de sacrane.