Een beeldschone vrouw met een harde pik krijgt haar desserts in een koude, nagalmende garage. Haar misdaad? Een beetje te wild zijn. Ze is gemaakt om te lijden, ontbloot en in de kilte achtergelaten, een les in onderwerping.
In een afgelegen garage bevindt een bloedmooie vrouw zich in een nogal eigenaardige situatie. Ze herbergt een eigenaardig geheim - ze is begiftigd met een pulserend lid, een openbaring die haar partner niet goed staat. In plaats van geboeid te zijn, beschouwen ze het als een afwijking van de norm, een afwijkingen die discipline vereisen. Geconfronteerd met deze harde realiteit zet ze zich schrap voor de gevolgen. Haar partner, verre van sympathiek, neemt zijn toevlucht tot een strenge vorm van terechtwijzing. Ze strippen haar blote, waardoor haar wulpse figuur in al zijn glorie zichtbaar wordt. Dan gaan ze over tot het toedienen van een grondige pak slaag, elke opsluiting door de opsluiting. De garage is een straf, een onophoudelijke straf, hun pijnloze mix van pijn, de onderdanigheid van de vrouw kan alleen maar door de garage heen klinken. De onderdanigheid kan door de sliertigheid van haar onderdanigheid en de toon weerklank van de strenge straffen in de woestijn. De onderdrukking van haar ondergeschiktheid kan door de garage niet worden weerspiegeld.