In een rijk van goden en godinnen daalt Dido, de hemelse godheid van genegenheid, af naar de aarde. Ze komt een sterveling tegen, die een hartstochtelijke liefdesaffaire aanwakkert die de hemelen overstijgt en een eeuwige band van verlangen creëert.
In het rijk van hemelse wezens staat Dido als een godin van genegenheid, haar aanwezigheid als een bewijs van de kracht van liefde. Haar schoonheid is ongeëvenaard, haar allure onweerstaanbaar, en haar aanraking een goddelijke zegen. Ze is een engel, een wezen van licht en liefde, uit de hemel neergezonden om ons te herinneren aan de bedwelmende kracht van passie. Haar lichaam is een tempel, een heilige ruimte waar liefde en lust in elkaar verstrengelen. Haar rondingen zijn zacht, haar huid een canvas van verlangen, uitnodigende verkenning en aanbidding. Ze beweegt met aneale genade, haar web elke actie een dans van verleiding. Haar ogen, gevuld met een diepte van langdurige verleiding, trekken in je een verlangen naar een intiem verlangen. Ass betrekken zich in haar kamer door de kreunen van plezier, door middel van de verrichtingen van haar plezier, laat haar lichaam over voor een jaar dat alleen maar kan zorgen voor de kracht van de viering van liefde.