Kolorowy mężczyzna zostaje przytłoczony widokiem ogromnego czarnego kutasa w kościele. Nie może oprzeć się pokusie oddania mu czci, głaszcząc go z czcią. Jego ręka porusza się w górę i w dół, delektując się każdą chwilą tym dużym czarnym kutasem.
W sanktuarium kościoła kolorowy mężczyzna odsłania kolosalny hebanowy trzon, pomnik swojej męskości.Ołtarz staje się jego sceną, ambona jego cokółem.Nie głosi tutaj kazań, ale uwielbienie jego potężnego członka.Jego dłonie wprawnie muskają obwód, usta drażnią główkę, tworząc upojny rytm, który odbija się echem przez puste ławki.Jego solowy występ jest świadectwem jego oddania, hołdem dla mocy i powabu jego imponującego wyposażenia.Każdy ruch jest hymnem, każde wydycha modlitwę, każde jęczy pochwalę.Widok jego dłoni poruszającej się w górę i w dół po długości masywnego trzonu to widowisko, które sprawiłoby, że nawet najświętsi mężczyźni czerwienieją.To nie tylko mężczyzna cieszący się pięknem, ale także celebracja czarnego kutasa w cielesnym języku pożądania.