Bir yıl sonra, Angies'in resmedilesi bahçesini tekrar ziyaret ettim, kapanmak istedim. Açılan şey tutkulu bir karşılaşma, Angies için dayanılmaz bir cazibe ve doğanın duygusal gücüydü.
Bir yıllık yokluktan sonra Angies mekanında buldum kendimi, şehvetli bahçesinin cazibesine kapılmış bir şekilde.Çiçek açan güllerin kokusu havayı doldurmuş, Bells bahçesinin manzarası ise görülmeye değer bir manzaraydı.Canlı çiçeklerin sıralarında dolaşırken, bir anlık Angie'yi yakaladım, vücudu sırf elbise altında çıplak, güzelliği hiç olmadığı kadar büyüleyiciydi.Göz göze geldik, aramızda alevlenen bir tanıma kıvılcımı.Beni bahçenin tenha köşesine götürdü, burada yumuşak çimen uzanırken bedenlerimizi yasladı.Dokunması nazik ama ısrarlıydı, dudakları tenimin tatlılığını tadıyordu. Sevişmemizin ritmi bahçenin durgunluğunda yankılanıyor, sıcacık güneşin altında gelişen tutkumuz.Onun tadı, hissi, bahçenin kokusu - hepsi bir arada bulanıklaşıyor, ikimizi de nefessiz bırakan duygular senfonisi yaratıyordu.Güllerin yaprakları üzerimize yağarken, bunun sadece geçen bir karşılaşmadan daha fazlası olduğunu biliyorduk.Bu, tutku ve arzunun her zaman çiçeklendiği bir yer olan Angies bahçesine dönüştü.