Μετά από ένα χρόνο, ξαναεπισκέφτηκα τον γραφικό κήπο του Angies, αναζητώντας το κλείσιμο. Αυτό που εκτυλίχθηκε ήταν μια παθιασμένη συνάντηση, μια απόδειξη για την ακαταμάχητη γοητεία του Angie και την αισθησιακή δύναμη της φύσης.
Μετά από ένα χρόνο απουσίας, βρέθηκα πίσω στο μέρος του Angies, τραβηγμένος από τη γοητεία του λαχταριστού κήπου της.Το άρωμα των ανθισμένων τριαντάφυλλων γέμισε τον αέρα, και το θέαμα του κήπου του Bell ήταν ένα αξιοθέατο.Καθώς περπατούσα ανάμεσα στις σειρές των ζωντανών λουλουδιών, τράβηξα μια ματιά στην Angie, το κορμί της γυμνώθηκε κάτω από ένα διάφανο φόρεμα, η ομορφιά της μαγευτική όσο ποτέ.Τα μάτια μας συναντήθηκαν, μια σπίθα αναγνώρισης που άναψε ανάμεσά μας.Με οδήγησε στην απόμερη γωνιά του κήπου, όπου το απαλό γρασίδι μάλαζεψε τα κορμιά μας καθώς ξαπλώναμε.Το άγγιγμά της ήταν απαλό ακόμα, τα χείλη της επέμενανυαν τη γλυκύτητα του δέρματός μου. Ο ρυθμός του έρωτα μας αντηχούσε στην ησυχία του κήπου, το πάθος μας που εκτυλισσόταν κάτω από τον ζεστό ήλιο.Η γεύση της, η αίσθησή της, το άρωμα του κήπου - όλα θολά μαζί, δημιουργώντας μια συμφωνία αισθήσεων που μας άφηνε και τους δύο με κομμένη την ανάσα.Καθώς τα πέταλα των τριαντάφυλλων έπεφταν βροχή πάνω μας, ξέραμε ότι αυτό ήταν κάτι περισσότερο από μια περαστική συνάντηση.Αυτή ήταν μια επιστροφή στον κήπο Angies, ένα μέρος όπου το πάθος και η επιθυμία ανθούσαν πάντα.